کد مطلب:312416 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:238
زیارت چهارم
این زیارت با زیارت نخست مشابهت بسیار دارد. از این رو ما تنها بخشی از آن را كه در زیارت های دیگر نیامده است می آوریم و درباره ی آن سخن می گوییم.
سپس به نزد سر مطهر برو، دو ركعت نماز بخوان، هر چه می توانی صلوات بفرست و خدا را فراوان بخوان و پس از دو ركعت نماز نیز چنین بگو:
اللهم صل علی محمد آل محمد، و لا تدع لی فی هذا المكان المكرم، و
[ صفحه 307]
المشهد المعظم. ذنبا الا غفرته، و لا هما الا فرجته، و لا مرضا الا شفیته، و لا عیبا الا سترته، و لا رزقا الا بسطته، و لا خوفا الا أمنته، و لا شملا الا جمعته، و لا غائبا الا حفظته و أدیته، و لا حاجة من حوائج الدنیا و الاخرة لك فیها رضی و لی فیها صلاح الا قضیتها یا أرحم الراحمین.
خدایا، بر محمد و آل محمد درود فرست و در این مكان مكرم و مشهد معظم همه ی گناهان مرا ببخشای، همه ی اندوه مرا برطرف فرما، همه ی بیماری مرا شفا بده، همه ی عیوب مرا بپوشان، همه ی رزق هایم را گشایش ده، هر ترس مرا برطرف ساز، هر آشفتگی مرا یكپارچه گردان، مسافران مرا حفظ كن و بازگردان و هر حاجتی از حوایج دنیا و آخرت را كه تو به آن راضی هستی و صلاح كار من نیز در آن است روا بدار. ای مهربان ترین مهربانان!
سپس به سمت ضریح برو و در پایین ضریح بایست و بگو:
السلام علیك یا أباالفضل العباس بن أمیرالمؤمنین، السلام علیك یا ابن سید الوصیین، السلام علیك یا ابن أول القوم اسلاما، و أقدمهم ایمانا، و أقومهم بدین الله، و أحوطهم علی الاسلام أشهد لقد نصحت لله و لرسوله و لأخیك فنعم الاخ المواسی فلعن الله امة قتلتك و لعن الله أمة ظلمتك، و لعن الله امة استحلت منك المحارم و انتهكت حرمة الاسلام فنعم الصابر المجاهد، المحامی الناصر، و الأخ الدافع عن أخیه المجیب الی طاعة ربه، الراغب فیما زهد فیه غیره، من الثواب الجزیل، و الثناء الجمیل فألحقك الله بدرجة آبائك فی دار النعیم، اللهم انی تعرضت لزیارة أولیائك رغبة فی ثوابك و رجاء لمغفرتك، و جزیل احسانك، فأسئلك أن تصلی علی محمد و آله الطاهرین، و أن تجعل رزقی بهم دارا، و عیشی قارا، و زیارتی بهم مقبولة، و حیاتی بهم طیبة، و أدرجنی ادراج المكرمین، و اجعلنی ممن ینقلب من زیارة مشاهد أحبائك منجحا، قد استوجب غفران الذنوب، و ستر العیوب، و كشف
[ صفحه 308]
الكروب انك أهل التقوی و أهل المغفرة [1] .
سلام بر تو، ای ابوالفضل عباس، پسر امیرمؤمنان! سلام بر تو، ای پسر سالار اوصیا؛ سلام بر تو، ای پسر اولین كسی كه اسلام آورد و از همه پیش تر مؤمن شد و از همه بیش تر دین خدا را پاس داشت و از همه بیش تر در اسلام احتیاط ورزید. شهادت می دهم كه تو ناصح خدا و رسول او و برادرت بودی. پس چه نیكو برادر فداكاری بودی! خداوند گروهی را كه قاتل تو شدند لعنت كند. خداوند گروهی را كه به تو ستم كردند لعنت كند. خداوند گروهی را كه حرمت تو را دریدند و حریم اسلام را شكستند لعنت كند. چه نیكو صابر مجاهد و حمایتگر یاری كننده ای بودی؛ نیكو برادری كه از برادرش دفاع كرد، اطاعت پروردگارش را اجابت كرد، به آن چه دیگران بدان رغبتی نداشتند تمایل داشت؛ تمایل به پاداش بسیار و ستایش فراوان. خداوند تو را به مقام پدرانت در بهشت برساند.
خدایا، من به زیارت اولیای تو پرداخته ام، زیرا به پاداش تو راغبم و به بخشایش تو و احسان بسیار تو امیدوارم. از تو می خواهم بر محمد و آل پاك او درود فرستی و رزق مرا به بركت آنان سرشار و زندگی ام را پر بركت و زیارتم را پذیرفته و حیاتم را پاك گردانی. نام مرا در میان تكریم شدگان بنگار و مرا از كسانی قرار ده كه از زیارت مشاهد دوستان تو به آن توفیق می رسند كه مایه ی بخشایش گناهان و پوشیده ماندن عیوب و رفع گرفتاری هاست. خدایا، تو اهل تقوا و بخشایشی!
علامه ی بزرگوار محمد باقر مجلسی (ره) در ابتدای نقل این زیارت آن را روایتی دیگر از زیارت دیگری دانسته است كه اختصاص به زمان خاص ندارد [2] .
در این نقل سند روایت مشخص نیست و نیز معلوم نیست آن را از كدام امام معصوم نقل كرده است. اما از عبارت «بروایة اخری» چنین بر می آید كه سند روایت نزد شیخ مفید و مؤلف «مزار كبیر» (محمد بن جعفر المشهدی) روشن بوده است، به ویژه آن كه در مقدمه ی كتاب «مزار كبیر» راویان روایت های كتاب خود را ثقه دانسته
[ صفحه 309]
است [3] از سوی دیگر، زیارت فوق، در مقایسه ای ظاهری، همان زیارت اول است كه به روایت ابوحمزه ثمالی از امام صادق (ع) نقل شده است و فقط قسمت «ثم انحرف الی عند الرأس...» مخصوص همین زیارت است و در زیارت اول دیده نمی شود.
سپس به نزد سر مطهر برو، دو ركعت نماز بخوان، هر چه می توانی صلوات بفرست و خدا را فراوان بخوان و پس از دو ركعت نماز نیز چنین بگو:
اللهم صل علی محمد آل محمد، و لا تدع لی فی هذا المكان المكرم، و
[ صفحه 307]
المشهد المعظم. ذنبا الا غفرته، و لا هما الا فرجته، و لا مرضا الا شفیته، و لا عیبا الا سترته، و لا رزقا الا بسطته، و لا خوفا الا أمنته، و لا شملا الا جمعته، و لا غائبا الا حفظته و أدیته، و لا حاجة من حوائج الدنیا و الاخرة لك فیها رضی و لی فیها صلاح الا قضیتها یا أرحم الراحمین.
خدایا، بر محمد و آل محمد درود فرست و در این مكان مكرم و مشهد معظم همه ی گناهان مرا ببخشای، همه ی اندوه مرا برطرف فرما، همه ی بیماری مرا شفا بده، همه ی عیوب مرا بپوشان، همه ی رزق هایم را گشایش ده، هر ترس مرا برطرف ساز، هر آشفتگی مرا یكپارچه گردان، مسافران مرا حفظ كن و بازگردان و هر حاجتی از حوایج دنیا و آخرت را كه تو به آن راضی هستی و صلاح كار من نیز در آن است روا بدار. ای مهربان ترین مهربانان!
سپس به سمت ضریح برو و در پایین ضریح بایست و بگو:
السلام علیك یا أباالفضل العباس بن أمیرالمؤمنین، السلام علیك یا ابن سید الوصیین، السلام علیك یا ابن أول القوم اسلاما، و أقدمهم ایمانا، و أقومهم بدین الله، و أحوطهم علی الاسلام أشهد لقد نصحت لله و لرسوله و لأخیك فنعم الاخ المواسی فلعن الله امة قتلتك و لعن الله أمة ظلمتك، و لعن الله امة استحلت منك المحارم و انتهكت حرمة الاسلام فنعم الصابر المجاهد، المحامی الناصر، و الأخ الدافع عن أخیه المجیب الی طاعة ربه، الراغب فیما زهد فیه غیره، من الثواب الجزیل، و الثناء الجمیل فألحقك الله بدرجة آبائك فی دار النعیم، اللهم انی تعرضت لزیارة أولیائك رغبة فی ثوابك و رجاء لمغفرتك، و جزیل احسانك، فأسئلك أن تصلی علی محمد و آله الطاهرین، و أن تجعل رزقی بهم دارا، و عیشی قارا، و زیارتی بهم مقبولة، و حیاتی بهم طیبة، و أدرجنی ادراج المكرمین، و اجعلنی ممن ینقلب من زیارة مشاهد أحبائك منجحا، قد استوجب غفران الذنوب، و ستر العیوب، و كشف
[ صفحه 308]
الكروب انك أهل التقوی و أهل المغفرة [1] .
سلام بر تو، ای ابوالفضل عباس، پسر امیرمؤمنان! سلام بر تو، ای پسر سالار اوصیا؛ سلام بر تو، ای پسر اولین كسی كه اسلام آورد و از همه پیش تر مؤمن شد و از همه بیش تر دین خدا را پاس داشت و از همه بیش تر در اسلام احتیاط ورزید. شهادت می دهم كه تو ناصح خدا و رسول او و برادرت بودی. پس چه نیكو برادر فداكاری بودی! خداوند گروهی را كه قاتل تو شدند لعنت كند. خداوند گروهی را كه به تو ستم كردند لعنت كند. خداوند گروهی را كه حرمت تو را دریدند و حریم اسلام را شكستند لعنت كند. چه نیكو صابر مجاهد و حمایتگر یاری كننده ای بودی؛ نیكو برادری كه از برادرش دفاع كرد، اطاعت پروردگارش را اجابت كرد، به آن چه دیگران بدان رغبتی نداشتند تمایل داشت؛ تمایل به پاداش بسیار و ستایش فراوان. خداوند تو را به مقام پدرانت در بهشت برساند.
خدایا، من به زیارت اولیای تو پرداخته ام، زیرا به پاداش تو راغبم و به بخشایش تو و احسان بسیار تو امیدوارم. از تو می خواهم بر محمد و آل پاك او درود فرستی و رزق مرا به بركت آنان سرشار و زندگی ام را پر بركت و زیارتم را پذیرفته و حیاتم را پاك گردانی. نام مرا در میان تكریم شدگان بنگار و مرا از كسانی قرار ده كه از زیارت مشاهد دوستان تو به آن توفیق می رسند كه مایه ی بخشایش گناهان و پوشیده ماندن عیوب و رفع گرفتاری هاست. خدایا، تو اهل تقوا و بخشایشی!
علامه ی بزرگوار محمد باقر مجلسی (ره) در ابتدای نقل این زیارت آن را روایتی دیگر از زیارت دیگری دانسته است كه اختصاص به زمان خاص ندارد [2] .
در این نقل سند روایت مشخص نیست و نیز معلوم نیست آن را از كدام امام معصوم نقل كرده است. اما از عبارت «بروایة اخری» چنین بر می آید كه سند روایت نزد شیخ مفید و مؤلف «مزار كبیر» (محمد بن جعفر المشهدی) روشن بوده است، به ویژه آن كه در مقدمه ی كتاب «مزار كبیر» راویان روایت های كتاب خود را ثقه دانسته
[ صفحه 309]
است [3] از سوی دیگر، زیارت فوق، در مقایسه ای ظاهری، همان زیارت اول است كه به روایت ابوحمزه ثمالی از امام صادق (ع) نقل شده است و فقط قسمت «ثم انحرف الی عند الرأس...» مخصوص همین زیارت است و در زیارت اول دیده نمی شود.
[1] بحارالانوار، ج 101، ص 217.
[2] همان، ص 206.
[3] بنگريد به: الذريعة الي تصانيف الشيعة، ج 20، ص 324. شيخ مفيد نيز در مقدمه ي كتاب «مزار» خود روايات آن را سزاوار عمل و پذيرش معرفي مي كند.